Door: Deniz Bussing
Als ik een moment in mijn studie moest aanwijzen, waarop ik me even een echte jurist voelde, dan was het wel tijdens het bachelor vak Mootcourt, wat in Leiden in het 2e jaar van de studie rechtsgeleerdheid wordt gegeven. Net als voor velen, was het voor mij de eerste keer dat ik met pleiten in aanraking kwam en wist ik niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Dit maakte het behoorlijk spannend, vooral omdat men van tevoren al wist dat men aan het einde van het vak beoordeeld zou worden door echte juristen uit de praktijk. Het is het eerste echt zelfstandige onderzoek wat je als rechtenstudent aan de Universiteit Leiden verricht, maar het allermooiste was dat je je na het pleiten voelt alsof je de wereld aankan.
Omdat ik zo erg had genoten van mootcourt, besloot ik om mij samen met een van mijn beste vriendinnen aan te melden bij de pleitcommissie van JFV Grotius, wat toen nog maar net opgericht was. Al gauw kregen we bericht over verschillende pleitwedstrijden door heel Nederland, waarna we ons samen hadden aangemeld voor de pleitwedstrijd in Maastricht… en wat hebben we daar toch een avontuur beleefd!
Op de dag van de pleitwedstrijd zijn we in alle vroegte vertrokken in de auto van mijn vader. Maar liefst drie uur later kwamen we aan bij de universiteit van Maastricht, waar de pleitwedstrijd georganiseerd werd. De universiteit ligt op een prachtige locatie in het hartje van Maastricht. Parkeren was geen probleem, aangezien we de auto gewoon mochten parkeren op de universiteitsparkeerplaats.
Op de universiteit zelf werden zeer warm verwelkomd. Tientallen duo’s uit heel Nederland (van Maastricht tot Tilburg en Groningen) hadden zich opgegeven voor de pleitwedstrijd. Er werd ons in een openingscollege eerst meer verteld over de pleitwedstrijd. De Abraham de Pinto-competitie heeft als doel om belangstelling te wekken bij studenten voor het belang van mondelinge communicatie met cliënten, wat heel erg interessant is aangezien de meeste studenten nooit zo lang stilstaan bij communicatie met cliënten en het belang ervan. Na deze introductie werden de duo’s van elke universiteit naar voren werden geroepen om zichzelf kort voor te stellen aan de rest van de groep. Hierna werden er foto’s gemaakt van alle tweetallen en kregen we de tijd om ons voor te bereiden op het pleiten.
De wedstrijd bestond voor elk duo uit twee rondes, waarin beide studenten in de rol van advocaat kruipen en worden geconfronteerd met acteurs die mogelijke cliënten spelen in een intakegesprek. Bij elk van de twee gesprekken werd er een andere situatie geschetst door andere acteurs en er waren ook verschillende juryleden aanwezig, bestaande uit een rechter, een advocaat en een (ervarings)deskundige op het gebied van cliëntgesprekken. Vanaf het moment dat je de kamer inliep, was alles een groot acteerspel. Je moest je dus al gelijk volledig professioneel opstellen en de acteur tegenover je als mogelijke cliënt behandelen. Het is inmiddels al een aantal jaar geleden sinds ik de wedstrijd heb bijgewoond, dus ik kan me de casussen niet meer precies herinneren, maar ik weet nog wel dat een van de cliënten een hele onredelijke man speelde die door hamerde op het voeren van een juridische procedure bij de rechtbank, terwijl hij geen kans maakte. Dit was erg leuk bedacht!
Verder was er tussen de rondes door nog een grote lunchpauze met de hele groep, waarbij er een heerlijke en goed verzorgde lunch op ons stond te wachten. Ook kregen we nog de tijd om even het centrum van Maastricht in te gaan en rond te kijken. Tot slot was er na de wedstrijd nog een heel avondprogramma. We werden met de hele groep meegenomen naar een lokaal museum, wat voor de avond was omgetoverd in een restaurant. Dit was erg bijzonder, omdat je ook van waar je zat allemaal verschillende kunstobjecten kon zien. Daarnaast hadden studenten van het conservatorium uit Maastricht ook enkele muzikale stukken voorbereid; dit was echt fantastisch! Er werd bijv. een parodie opgevoerd van Queen’s Bohemian Rhapsody, waarbij ze het advocatenleven op een grappige manier een beetje op de hak namen. Verder werden we bij het diner gemixt met de rechters, advocaten en deskundigen aan tafel gezet, waardoor je hen nog allemaal persoonlijk kon leren kennen en eventueel vragen kon stellen over de praktijk waarin zij werkzaam zijn. Kortom, een superleuke dag gehad, die me nog lang na zal blijven!